Kuala Terengganu

Vandaag zijn we met de boot vertrokken naar Marang en vanuit daar met de taxi naar Kuala Terengganu. Het was even puzzelen om ons met zijn 4en en 4 koffers in de taxi te krijgen. Uiteindelijk met 2 koffers op schoot vertrokken naar ons hotel. Onze taxichauffeur heeft honderd uit zitten kletsen en van alles verteld over de stad. Ons hotel ziet er goed uit, maar de kamers zijn een beetje oubollig. Nadat we onze koffers afgezet hebben in de kamers zijn we de stad in gegaan. Er zijn heel veel winkeltjes maar bijna alles is dicht omdat het vrijdag is: gebedsdag. De straten zien er een beetje somber uit en het is rustig op straat. We zien zelfs mensen fietsen. Het is allemaal een beetje vergane glorie en we worden door heel veel mensen nagestaard: heel veel toeristen lopen hier niet rond. Dan komen we bij een prachtig park en een enorm gebouw met gouden hekwerk er omheen: Istana Maziah, het paleis van de sultan. Het ziet er prachtig uit. Nadat we wat gegeten hebben zijn we terug gegaan naar het hotel om een verfrissende duik te nemen want het is hier zo'n 35 graden. 's middags zijn Richard en ik nog een stuk gaan lopen. We zijn langs een markt gekomen waar verschillende kraampjes allemaal hetzelfde fruit verkopen. In een grote overdekte centre market zijn wel 50 winkels met batik doeken en stoffen en ook hier weinig variatie. We wilden graag nog even naar Chinatown (volgens mij hebben ze die hier in elke stad één ) en zijn geholpen door een vriendelijk ouder echtpaar dat ons de weg heeft gewezen. We zijn in de prachtige Ho Ann Kiong tempel geweest. Deze was heel kleurrijk.
We hebben heerlijk in het restaurant van het hotel gegeten. Daarna hebben we nog wat boodschappen gedaan en nog de nodige aandacht getrokken op straat: mensen die spontaan hello zeggen of je starend aankijken. Het blijft een beetje ongemakkelijk.